Mijn collega is overleden.
Wij werkten aan de christelijke mavo te Noordhorn.
Later koos hij voor Ulrum!:
en dan kun je alleen maar stil zijn......
Liturgie voor de afscheidsdienst ter nagedachtenis aan
Popke Rintje van der Velde
-POP-
*Murmerwoude Groningen
13 juli 1940 23 december 2016
op woensdag 28 december 2016 in de
Goede Herderkerk te Ulrum.
Aanvang: 11.00 uur.
Voorganger : ds. T. Veenstra, Kampen
Organist : dhr. R. van Meekeren
Op onze trouwdag 12 januari 1972
De eerste mavoklas
Wij werpen ons hier voor de leeuwen,
omdat we zo goed kunnen schreeuwen
We hebben op school de grootste mond,
want huilende babys zijn immers gezond.
Zelden dragen wij de mond vol tanden.
Moeten we zwijgen dan gebruiken we de handen.
omdat we zo goed kunnen schreeuwen
We hebben op school de grootste mond,
want huilende babys zijn immers gezond.
Zelden dragen wij de mond vol tanden.
Moeten we zwijgen dan gebruiken we de handen.
U die ons zit aan te kijken
zal wel spoedig blijken,
dat hier volgen de notulen
van onze Mavoschool,
waar niet pret en jool,
maar leren het parool is.
Want zeker en gewis
je leert er wel erg veel
met en zonder gekrakeel
algebra en meetkunde
met veel rekenkunde
en dan al die talen.
Je krijgt ervan de balen
proefwerken en testen
om je flink te pesten.
Spieken hoort niet zo.
Je krijgt niets cadeau.
Aardrijkskunde, biologie,
Geschiedenis, ja wis en drie.
Tekenen, handvaardigheid,
cijfers op gedrag en vlijt,
natuurkunde, bijbelse geschiedenis
Frans en nog een hele ris.
Duits en Engels
voor ons bengels.
't Klokje van gehoorzaamheid
is altijd bij de tijd.
Wij zijn niet altijd net
en maken heus wel pret.
Voetballen op het plein
is reuze fijn.
De leraren doe flink hun best,
wij doen dan wel de rest
zoals een leraar treffend zegt:
Hij de meester, wij de knecht.
Leren moet je, je moet leren,
dat zegt hij heel wat keren.
Geen jool op school
Leren is het parool.
Allemaal:
Lere mot je, lere zal je
(Wijze: refrein Farce Majeurliedje)
Het is om het lere te lere
Het is om het lere te doen
Het is om het lere te lere
Het is om het lere te doen
Het is om het lere te doen
Het is om het lere te lere
Het is om het lere te doen
Ja die van der Velde
kan het mooi vertellen
woorden die hij heeft
maken dat ieder beeft.
Hij zegt soms tegen een wicht:
"Hou jij je gaffel dicht".
Allemaal:
Lere mot je, lere zal je
Een gaffel hoort bij een hert,
zoals spek in de snert,
dat zal hij wel niet weten.
Daar heeft hij geen kaas van gegeten,
maar dit is niet het een en al.
Soms maakt hij het al te mal.
Hartstikke flauw is hij nu en dan
en wat zegt hij dan de kleine man
zoals spek in de snert,
dat zal hij wel niet weten.
Daar heeft hij geen kaas van gegeten,
maar dit is niet het een en al.
Soms maakt hij het al te mal.
Hartstikke flauw is hij nu en dan
en wat zegt hij dan de kleine man
Allemaal:
Lere mot je, lere zal je.
Weet u wel wat matsen.
Nou matsen dat is lang niet mis.
Van der Velde weet ervan,
is de uitvinder daarvan
Soms is hij uit zijn hum
die man van Ulrum.
Dan zegt hij heel brutaal:
"Wel jullie allemaal
zo kan ik je niet klaar stomen.
Het kan niet van één kant komen.
'k Vind jullie knap vervelend
en wil je onder de les gaan spelen,
doe dat maar op de gang.
Voor jullie ben ik heel niet bang".
En dan komt weer uit zijn snuit
het wijze woord er uit:
Nou matsen dat is lang niet mis.
Van der Velde weet ervan,
is de uitvinder daarvan
Soms is hij uit zijn hum
die man van Ulrum.
Dan zegt hij heel brutaal:
"Wel jullie allemaal
zo kan ik je niet klaar stomen.
Het kan niet van één kant komen.
'k Vind jullie knap vervelend
en wil je onder de les gaan spelen,
doe dat maar op de gang.
Voor jullie ben ik heel niet bang".
En dan komt weer uit zijn snuit
het wijze woord er uit:
Allemaal:
Lere mot je, leren zal je.
Zo ziet u hoe het gaat.
Wij zijn steeds paraat.
Leren ons haast rot.
Werken ons kapot
behalve een slappeling
of een ander onding.
Al werden we heel oud
Eén laat ons niet koud,
zit vastgenageld in onze kop
het woord van Van der Velde Pop.
Wij zijn steeds paraat.
Leren ons haast rot.
Werken ons kapot
behalve een slappeling
of een ander onding.
Al werden we heel oud
Eén laat ons niet koud,
zit vastgenageld in onze kop
het woord van Van der Velde Pop.
Allemaal:
Lere mot je, lere zal je
(Refrein Farce Majeurliedje)
Het is om het lere te lere
Het is om het lere te doen
Het is om het lere te lere
Het is om het lere te doen.
Maar mensen u zit versteend,
Als Van der Velde begint te snakken
over alle geweldige gemakken
van zijn zeer geliefde Opelbeest
(Refrein)
En de kar is van Van der Velde
(Wijze: Zie ginds komt de stoomboot)
Zie ginds komt zijn Opel
uit Ulrum al aan
Zijn trots is zijn Opel
Hij slaat direct aan
Het is wel de beste
Alles zit er aan
Zie hem langs de wegen
met zijn Opeltje gaan
uit Ulrum al aan
Zijn trots is zijn Opel
Hij slaat direct aan
Het is wel de beste
Alles zit er aan
Zie hem langs de wegen
met zijn Opeltje gaan
(Refrein)
En de kar is Van der Velde
(Refrein: Wijze: Wie nog , nooit gevaren heeft)
Wie nooit op school gezeten heeft,
die weet niet hoe een leerling leeft
Leren, leren, altijd maar leren
Leren, leren, altijd maar door
die weet niet hoe een leerling leeft
Leren, leren, altijd maar leren
Leren, leren, altijd maar door
Van één bal is het bekend
Dat hij schandelijk werd verwend
Het was op een middag vorig jaar.
Twee leraren hadden het voor elkaar
een prachtige bal, een leeg plein
twee voetballers erbij, laat die fijn zijn
Met de bal werd driftig getikt
Af en toe zelfs steenhard geflikt
De bal bleek een uitstekend exemplaar.
Geen nood de ballensnijder was niet daar.
Een van de leraren kreeg de bal toegespeeld,
die hij ettelijke malen reeds met de voet had gestreeld.
Dit werd een poeier een knal van een schot.
Echter heel slecht gericht, een droevig lot.
De baan van de bal werd gestuit door een ruit.
De pech was gekomen, het voetbal was uit.
De ruit bezweek onder de last van het geweld
De bal had het glas met kracht geveld.
Men stormde naar binnen om de schade te schatten
en zag het glas allerlei kanten uitspatten.
Met assistentie van juffrouw Bakker
was het gauw voor de bakker.
De ruit bleef kapot en tot overmaat van ramp
stond daar de ballensnijder na het optrekken der damp.
Zijn oordeel was boven verwachting mild.
De leraar werd niet over zijn knie getild.
Zelfs de bal bleef gespaard en heeft het overleefd.
Een lot dat de snijder aan weinig ballen geeft.
(Wijze: Wie nooit op zee gevaren heeft)
Wie nooit een ruit gebroken heeft, die weet niet hoe een leraar beeft
Tekst: Jan Thijs de Haan
Illustratie: Folkert de Haan
Uit het rijke leven van een conferentieganger
L.b.o. en mavo
dat combineer je maar niet zo.
Dat heeft zo zijn ogen en haken.
Bij sommigen ging de strijdlust blaken.
Zij haalden een mannetje van het C.P.S.
om ons domme meesters te lezen de les.
Het was een kleine bionische man
Hij ging er fors tegen an.
Met papier, een video, een sheet,
goed gebekt, bleek het een hele Piet.
Diepzinnig vertelde hij zinnige dingen,
Hoe je met verschillen in leerlingen moet omspringen.
En had hij een heel bijzondere tip
dan ging steeds even dat vingertje tegen zijn lip.
Hij zweeg dan seconden lang heel stil, rondkijkend:
“Hoor je, wat ik wil?”
En dan blonken die twee kraaltjes op,
die priemend flitsten in zijn kop.
Tegenover hem zat loerend en luisterend het hele kakje.
Allen aten zij twee dagen uit Bults bakje.
Daar waren vogels van allerlei plumage.
Ook zij deden mee aan de conferentierage.
Daar zaten mannen met zware baarden en snorren.
Met kalende koppen, die tevreden zaten te knorren.
om van dames maar niet te spreken.
Straks horen we meer van hun streken.
Een greep uit heel die lerarenpot
Maar denk erom: Zwijg als een pot.
De meesten zijn weer even jong geweest,
En beschouwden het gebeuren als een feest.
Zo was daar Pop
met gnuivende kop.
De haren uit voorzorg naar voren gekamd,
wat heeft die man weer wat afgezwamd.
Vaak zag je hem bij Ursula aan de hand.
In haar buurt was hij overal tegen bestand.
Daar was Betty Jansen, zelden bij de les,
Maar steeds weer tegen de Hanen aan de kles.
Die mannen kregen het er soms warm van.
En wanhoopten: Komt hier ooit een eind an.
Zij herstelden weer alle breuken van Pieter
en Arnold en ieder, die dit wou.
Wat is een conferentie zonder deze zorgzame vrouw?
Daar was Bea Meijer. Voor luisteren een tien.
Maar volgens mij heeft ze noot een Bult gezien.
Zat weer te dromen over romances aan verre stranden,
Met mooie luchten en mannen; dat verlangen kan haar verbranden
Zittend naast onze navigatieprogrammeur,
Had zij Bults verhaaltjes snel deur,
en mijmerde over rijtjes bessen aan een bar
En zij als superbes, bond die aan haar zegekar.
Daar was Pieter Dam.
Welk één pose had die man!
Droeg zijn waardigheid beurtelings links en rechts.
Om vier uur trok hij dat ding al rond de leden,
waarna hij vol trots de gangen ging betreden.
Spliksplinternagelnieuw liep hij daar te paraderen
Als was het een trouwpak of diakenpak voor heren.
Wilde tonen ook al wat verrijkingsstof fabriceren,
omdat hij dat bij Bult had zitten leren.
Was deze Bult helderziende eerde op die dag,
omdat hij in Dam reeds de parmantige Pieter zag?
Daar was Bart Vrolijk, volkomen uitgeput.
zijn hoofd door beide Handen onderstut.
Hij had de eerste morgen zijn fietsrecord verbroken.
Had daarin al zijn energie gestoken.
Nu hield zijn baard hem overeind.
Het liefst nog was hij gaan slapen, die vent,
met in zijn hand een flink blik snert, een liter jonge.
Daarvoor had hij bij Ursula’s raam zelfs een aubade gezonge.
Zo zonder Herder blafte hij Vrolijk in het rond,
Terwijl Willem achter de bar de verrijkingsstof inschonk,
en was die Vrolijk niet meer daar.
Dan stond daar Betty of ’t bedje klaar.
De eerste verklaarde hem nog eens de basisstof
het tweede kreunde, vond deze verrijking wel wat grof.
Daar was Derk Sportel, de nestor van het stel,
Zag in al dat groepswerk geen gekwel.
Leergierig als een knaap van tien
Heeft hij Bult soms wel eens dubbel gezien.
Dacht, dat hij van Alfred om 11 uur al naar bed moest,
en was de volgende morgen daarover wel wat woest.
Had ook graag met Pieter Bult onder de tafel gewerkt,
zodat het programma de tweede dag kon worden ingeperkt.
Wie weet was het hem wel gelukt,
Dan waren wij de tweede dag niet onder Bults juk gebukt.
Daar was ook Tees, voorzitter sectie Nederlands.
Wat had die man nou toch “aan mans”?
Je zag hen daar nooit zitten,
zat wat bij Ouwe Haan zijn groep te pitten
Beroofde zo zijn groep van ’t benodigde intellect,
zodat daar alleen nog maar onzin werd gekwekt.
Zat ondertussen bebaard en kalm zijn Bult te likken,
Heeft over ’t Nederlandse vak geen woorden meer hoeven klikken.
En dan die Nel
Wat was die soms fel.
Haar ogen schieten vuur
En goede raad is duur.
Als een raket beschiet zij ’t doel,
is niet gevallen op haar smoel.
Recht door zee gaat deze dieptebom.
Soms wel er eens naast, met wat gebrom.
Zo stond zij op scherp 2 dagen lang,
was voor een flitsende ingreep helemaal niet bang.
Mark zag zij aan de bar niet meer zo zitten,
Ging daar tegen die man wat plagerig vitten:
“Bij die Noordhorners ken ik jou niet weer”,
Beschuldigde zij deze alleszins beminnelijke heer.
Met Mark van Dijk
Ging het weer degelijk.
Voor alles is die man in.
Het ging hem naar de zin.
Gaf rondjes bij de vleet,
Wat hem achteraf wel speet,
met acht gulden en vijf
Dat kreeg hij van zijn wijf.
Verrijkte de bar met diepzinnige gesprekken,
stond met Allfred, Bea en velen te kwekken.
Hij blies behoorlijk in het glas,
alsof hij dacht, dat het een tuba was.
Dook daarna twee keer in ’t verkeerde bed,
En werd er niet eens hardhandig uitgezet.
Ook onze : “kampcommandant”
Staat in deze krant.
Hij schreef weer het scenario.
Hij schreef weer het scenario.
Het werd een thriller zo.
Ten eerste dwong hij ons op de fiets te reizen
en ’s avonds moesten wij bier van hem hijsen.
Zelf zweeg hij na nummer …… in alle talen,
kon nog rechtop zijn bedje halen.
Daar sliep hij na zijn bereslok,
Als een varken in zijn hok.
Heeft van Pieters pyamarel niets gehoord.
Vlijm doet zo’n kamp onverstoord.
Spreekt onder ’t luisteren geen woord,
vindt ook dat dat niet hoort.
Gedifferentiëerd fietste hij weer naar zijn Hen …..
En sprak tot haar: “Vindt je niet dat ik nu “Vlijmscherp”ben?
Ook die drie stoelen van Ursula gezien en de ruimte die zij schiep?
Zag u ook dat mannetje kien
dat tegen haar schouder sliep?
Zij vertroetelde dat Ulrummannetje met Wiebertjes
maar kreeg van de videoles de kriebeltjes.
Net als dat mannetjes was die beneden de maat.
Zij sprak: Ik weet niet waar zo’n les op slaat”.
En fluisterde: “Kom Pop,
Wij zodemietere op.
Ons naamkaartje zagen zij toch niet zitten.
We gaan naar huis om lekker te pitten.
Ik heb een spijker in mijn hoofd.,
En er was mij een verrijking beloofd”.
Over onze ……. schuiten spreek ik niet lang.
Niemand is nu voor Noordhorn meer bang.
Deze dames werken alle heren de tafel onder.
Dat daar nog mannen willen werken is een wonder.
Zij rangschikken de glazen op een rijtje
Bessen en Beerenburg
De ene dronk zowat Bult op zijn rug.
Zij kregen dik zakgeld mee van huis.
Nee, in Noordhorn is het voor goed niet pluis.
Ook hier moet maar eens een flinke Dam in worden gezet.
Voordat Noordhorn wordt overspoeld met ……..
Nee, dan Krepsgrijl
Die deden alles degelijk.
De standing droop eraf.
Wij stonden allen paf
De “heer” onder de scholen van vier.
Zij stonden hun mannetje hier.
Begrepen Bult in alle facetten
Zaten altijd goed op te letten.
Met Alfred en Derk op de eerste rij
Ben je er altijd gloeiend bij.
En Bult heeft daarvan genoten.
“Zij houden de zaak nog wat op poten!”
Zo brachten zij niet Willem de barman mee.
Wat waren wij met die man tevree.
Een glundere lach slingerde door zijn baard
En hij weet precies waar alles staat.
De Bokma was bij hem sneller op, dan koud.
De Beerenburg was echt heel oud.
De pils kon volgens Vlijm nog net een dagje mee,
toch waren we met Willem tevree.
Hij schonk in en dronk maar uit,
En betaalde zelf geen fluit,
want alle rondjes liepen over hem,
Dus constateerde hij met tevreden stem:
“Ik ga hier verrijkt vandaan,
zeker als ik nog een greep in de kassa heb gedaan”.
Helaas voor Willem moet hij daarvan nog een feestje gaan geven,
want hij weet toch ook wel: : Verrijkt zijn duurt maar even”
En dan Reinalda, zoals Pieter hardnekkig bleef beweren.
Zij was ook niet bang voor al die heren.
Smeet minstens vier kerels van hun kruk
en sprak: “Dit was slechts een ongeluk”.
De ………schuiten van Noordhorn kon zij nog niet benaderen,
Maar het goede bloed kruipt al door haar aderen.
Zij hief in haar eentje heel Middelstum op
en kwam naar Korte Hemmen met een blozende kop.
Eén ding moet zij nog leren: “Noordhorners geven geen rondjes.
Uit principe bevochtigen zij alleen hun eigen mondjes.
Daar was ook Tjeerd
Kreeg van dit gedoe geen steert.
Kalm en bedaard doorstond hij het strijdgewoel.
Werkte zich niet in het zweet, maar hield het hoofd koel.
Hij schaduwde Pieter en playbekte hem
En verdraaide daarvoor soms zijn stem.
Steeds zat hij verdacht dicht bij het raam
En dacht “Jullie kunnen het me doen saam.
Liever zocht ik nu een ei in ’t veld,
dan te luisteren naar wat hier wordt verteld.
Ik doe alles al lang in groepen.
Wie kan zich daarop beroepen?
Verrijkt gewas vind ik heel gewoon.
Mij steekt niemand naar de kroon”.
Hij dacht: “Wie buite binnen, binne binne”
Maar hier bij Bult, kan ik naar buite fluite”
Er waren nog veel meer, té veel om op te noemen.
Maar één ding valt niet te verbloemen:
Zo’n conferentie kruipt niet in je warme kleren.
Dat hebben we de maandag daarop kunnen leren.
De slijtageslag had haar tol geëist
Een conditietraining vooraf is voortaan vereist.
De helft van ’t hele kakje was plots ziek.
De rest voelde zich ook gammel en briek.
Alleen Jaap Vlijm had nergens last van
Kunst, als hij maar weer een rooster maken kan.
En Vrolijk had juist conditie opgedaan
En gaat wat vaker op de fiets voortaan.
Blijkbaar wisten jullie de datum nog.
Inderdaad is Pop ook gereisd in de bus naar Den Ham(O) met de leerlingen en een paar collega's.
De meeste belangrijke gebeurtenissen heb ik verzameld voor jullie en voor de oud- leerlingen.
Zij hadden de rouwadvertentie geplaatst op Facebook.
Misschien wil je de verhalen rond Pop in Noordhorn lezen:
Pop begon met mij nog zonder enige ervaring op de mavo in Noordhorn.
Dat jaar begon ook de mavo als de opvolger van de (M) ulo.
We maakten het laatste ulo-examen nog mee als leraren.
Dat was in Zuidhorn schriftelijk ulo-examen aan de Hooiweg in Zuidhorn.
Dat was meteen het laatste ulo-examen.
Pop had al onderwijservaring aan de lagere school en ik had een jaar ook gewerkt aan mijn vroegere lagere school terwijl ik studeerde Pedagogiek aan de Universiteit.
Nog heel goed kan ik je herinneren, dat wij als leraren voor het eerst samen de studielessen in de eerste klas mochten geven.
Ondertussen gingen we elkaar observeren:
Waarin was hij goed en wat ging hem niet zo goed af.
De leerlingen leerden van ons wat, maar wij leerden veel van elkaar.
Altijd wachtte ik op het moment, dat Pop ingreep als hij vond, dat de leerlingen niet druk waren bij de les.
Als tweede leraar liet ik nogmaals merken, dat het moest anders gaan.
POP:
Lere mot je, lere zal je
Dat jaar begon ook de mavo als de opvolger van de (M) ulo.
We maakten het laatste ulo-examen nog mee als leraren.
Dat was in Zuidhorn schriftelijk ulo-examen aan de Hooiweg in Zuidhorn.
Dat was meteen het laatste ulo-examen.
Pop had al onderwijservaring aan de lagere school en ik had een jaar ook gewerkt aan mijn vroegere lagere school terwijl ik studeerde Pedagogiek aan de Universiteit.
Nog heel goed kan ik je herinneren, dat wij als leraren voor het eerst samen de studielessen in de eerste klas mochten geven.
Ondertussen gingen we elkaar observeren:
Waarin was hij goed en wat ging hem niet zo goed af.
De leerlingen leerden van ons wat, maar wij leerden veel van elkaar.
Altijd wachtte ik op het moment, dat Pop ingreep als hij vond, dat de leerlingen niet druk waren bij de les.
Als tweede leraar liet ik nogmaals merken, dat het moest anders gaan.
POP:
Lere mot je, lere zal je
Pop leerde mij, dat je met humor het meeste bereikte.
Wij leerden allebei het meeste van Harm Visser en mijn broer Folkert.
Ik herinner mij nog, dat Harm Visser , Pop en ik praatten met elkaar op de overloop naast de personeelskamer..
De deur van de broodschool ging plotseling open.
Er kwam een leerling naar buiten gevolgd door een van de leraren, die toen de broodschool had.
De leraar was zo aangebrand, dat hij probeerde de leerling een schop onder de kont te geven.
Helaas, dat mislukte.
De leerling ging snel bij de trap naar beneden en de leraar zat op de grond verdwaasd.
Alles was heel lachwekkend, maar Harm Visser verrekte geen spier.
Pop en ik vroegen hem:
Hoe flikt u dat hem?
Hij sprak:
Mijn goede oog sloot ik dan en niet mijn glazen oog.
Dus ik merkte van alles niets.
Pop leerde veel van Visser.
Ik merkte, toen hij met een paar collega's in de keuken voor het raam stonden en zagen, dat ik in de tuin bezig was graszaad te gooien.
Op dat moment liep Heleen naar buiten naar de waslijn.
Het leek wat potsierlijk, dat ze niet te dicht bij de waslijn kon komen, vanwege de toestand waarin ze verkeerde!
Op dat moment sprak POP de gedenkwaardige woorden:
Toen wij allebei met pensioen waren troffen wij met onze vrouwen Annie en Heleen in elkaar het PARK bij Kommerzijl.
Op de fiets uit Ulrum en Noordhorn
Pop sprak over de pensioen en vond dat prima.
Hij was tevreden!
Naar Ameland gaan, kon nog regelmatig!
Op de fiets uit Ulrum en Noordhorn
Pop sprak over de pensioen en vond dat prima.
Hij was tevreden!
Naar Ameland gaan, kon nog regelmatig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten